Thans is de zaak opnieuw aan de rechter voorgelegd in het kader van de bodemprocedure. Wederom stond de vraag centraal of smaak onderwerp kan zijn van auteursrecht. Helaas heeft de rechter zich hier niet over uitgesproken. De rechtbank oordeelde dat de eiser:

“heeft nagelaten feitelijk te beschrijven of aanschouwelijk te maken wat de voor auteursrechtelijke bescherming in aanmerking komende vereiste elementen van de smaak van het product Heksenkaas zijn. (…) Om voor auteursrechtelijke bescherming in aanmerking te komen, dient de partij die zich op de bescherming van het auteursrecht op een bepaald werk beroept te stellen waarom, althans wat maakt dat haar werk beschermd dient te worden.”

Eiser voerde nog aan dat de rechtbank de smaak zelf diende te ervaren, maar hier ging de rechter niet in mee. En terecht: Dit is niet aan de rechtbank. Eiser dient zelf te voldoen aan zijn “stelplicht”. Wel jammer voor de rechtspraktijk dat hiermee niet meer duidelijkheid wordt verkregen over de (on)mogelijkheden met betrekking tot smaak op auteursrecht.

Het vonnis vindt u hier.

Vragen?

Heeft u vragen over dit artikel, neemt u dan contact op met ons team IT, Privacy & Cybersecurity.