We gebruiken cookies om content en advertenties te personaliseren, om sociale mediafuncties aan te bieden en om ons verkeer te analyseren. We delen ook informatie over uw gebruik van onze site met onze sociale media-, advertentie- en analysepartners, die deze kunnen combineren met andere informatie die u aan hen heeft verstrekt of die zij hebben verzameld op basis van uw gebruik van hun diensten.
Onze privacyverklaring:
Hieronder kunt u kiezen voor welke doeleinden u cookies op de website van De Clercq wilt toestaan.
In maart 2017 is een wetsvoorstel ingediend waarin maatregelen zijn opgenomen met betrekking tot de transitievergoeding. Het gaat hierbij om de situaties van een bedrijfseconomisch ontslag en ontslag wegens langdurige arbeidsongeschiktheid. De wet moet voorkomen dat werknemers met een slapend dienstverband geen aanspraak kunnen maken op hun transitievergoeding. Naar verwachting treedt de wet pas op 1 april 2020, (maar) met terugwerkende kracht, in werking. De vraag is wat we tot die tijd met slapende dienstverbanden en de transitievergoeding aan moeten.
Wanneer een werknemer twee jaar ziek is en er geen uitzicht is op herstel binnen een halfjaar, kan de werkgever ervoor kiezen de werknemer te ontslaan. Sommige werkgevers kiezen er echter voor de zieke werknemer ‘slapend in dienst’ te houden. De werknemer blijft dan in dienst en de re-integratieverplichtingen lopen door, maar de werkgever hoeft geen loon of een transitievergoeding te betalen. Ook hoeft de werkgever de niet-genoten vakantiedagen niet uit te betalen, aangezien dit pas mag bij einde van het dienstverband.
Zolang het dienstverband slapend is, kan de herstellende werknemer elk moment weer op de stoep staan om zijn werkzaamheden te verrichten. De werknemer maakt dan aanspraak op hervatting van zijn werkzaamheden (of passend werk) en op loon. De werkgever blijft overigens ook gehouden zich in te spannen voor de re-integratie van de werknemer en moet hem passende arbeid aanbieden indien dat voorhanden is. Een ander nadeel is dat bij een reorganisatie ook de zieke werknemer moet worden meegenomen in de afspiegeling. Tijdens het slapend dienstverband loopt de hoogte van de transitievergoeding bovendien op.
De overheid wil een oplossing voor het probleem van de slapende dienstverbanden. Werkgevers mogen werknemers niet langer in de onzekere situatie van een slapend dienstverband houden puur omdat zij een transitievergoeding niet willen/kunnen betalen. De beoogde nieuwe wet regelt dat werkgevers worden gecompenseerd voor het betalen van de transitievergoeding, zodat zij het dienstverband van de langdurig arbeidsongeschikte niet langer slapend zullen houden. Een werkgever komt enkel in aanmerking voor de compensatie tót het moment dat de werknemer twee jaar ziek was. De werkgever die een werknemer langer dan twee jaar in dienst houdt, draait zelf op voor dat deel van de transitievergoeding na die twee jaar. Dit ‘deel’ van de transitievergoeding kan daardoor echter verhoudingsgewijs klein zijn, afhankelijk van de uiteindelijke hoogte van de vergoeding.
Áls de wet in werking treedt, is dit met terugwerkende kracht. Hierdoor kunnen alle werkgevers die sinds 2015 aan een werknemer een transitievergoeding hebben betaald in het kader van een bedrijfseconomisch ontslag of een ontslag wegens langdurige arbeidsongeschiktheid, worden gecompenseerd. Dit zal uiteraard enkel het geval zijn indien de wet doorgang vindt én indien de werkgever aan de in de wet gestelde voorwaarden voldoet.
Hebt u als werkgever ook (een) langdurig arbeidsongeschikte werknemer(s) in dienst? En wilt u weten wat u nu het beste kunt doen? Laat u door De Clercq advocaten adviseren!
Wij zullen u tot slot op de hoogte houden van de nieuwste ontwikkelingen hieromtrent.
Heeft u vragen over dit artikel, neemt u dan contact op met ons team Arbeidsrecht, Medezeggenschap & mediation
