We gebruiken cookies om content en advertenties te personaliseren, om sociale mediafuncties aan te bieden en om ons verkeer te analyseren. We delen ook informatie over uw gebruik van onze site met onze sociale media-, advertentie- en analysepartners, die deze kunnen combineren met andere informatie die u aan hen heeft verstrekt of die zij hebben verzameld op basis van uw gebruik van hun diensten.
Onze privacyverklaring:
Hieronder kunt u kiezen voor welke doeleinden u cookies op de website van De Clercq wilt toestaan.
Sinds 1973 heeft een grondeigenaar een woning met perceel in de gemeente Drunen. Aansluitend aan dit perceel ligt een stuk grond dat eigendom is van de gemeente. De grondeigenaar heeft op enig moment een deel van de aangrenzende grond van de gemeente in bezit genomen. In 2013 is de gemeente van plan om werkzaamheden op haar grond uit te voeren waaronder de strook grond die door de grondeigenaar in gebruik is genomen. De grondeigenaar werkt hier echter niet aan mee, omdat hij van mening is als bezitter inmiddels eigenaar van de grond te zijn geworden. Hij vordert daarom van de gemeente om medewerking te verlenen aan het notarieel vastleggen van die verkrijging. De gemeente is het hier niet mee eens en vordert ontruiming van de strook en een verbod die nog te gebruiken of te betreden.
In eerdere instanties is geoordeeld dat de bezitter door bevrijdende verjaring eigenaar van de grond is geworden, aangezien hij de grond al meer dan twintig jaar bezit. In cassatie heeft de gemeente daartegen aangevoerd dat er geen sprake kan zijn van eigendomsoverdracht omdat de gemeente niet eerder op de hoogte was dat de grond in bezit was genomen. De Hoge Raad gaat hier niet in mee, omdat voor verjaring slechts is vereist dat de inbezitneming naar buiten toe voldoende kenbaar is geweest. Dat de gemeente niet daadwerkelijk kennis hiervan heeft genomen, doet niet ter zake. Interessant voor de rechtspraktijk is echter niet zozeer deze overweging van de Hoge Raad, maar hetgeen hij ten overvloede aan het einde van het arrest aan partijen mee geeft.
De Hoge Raad overweegt, volgens hemzelf ten overvloede, dat de voormalig eigenaar na de verjaring niet met lege handen staat. Door de grond in bezit te nemen en te houden, wetende dat een ander daarvan eigenaar is, handelt de verkrijger namelijk onrechtmatig tegenover die eigenaar. Deze voormalige eigenaar kan op grond daarvan een schadevergoeding vorderen. De schadevergoeding hoeft niet in geld maar kan ook in natura worden voldaan, namelijk door de grond terug te leveren aan de voormalige eigenaar. De voormalige eigenaar heeft overigens na zijn eigendomsverlies maximaal twintig jaar (of vijf jaar nadat hij op de hoogte is van het eigendomsverlies) de tijd om de schade door de verkrijger vergoed te krijgen. De Hoge Raad merkt hier tot slot bij op dat in de regel geen sprake zal zijn van eigen schuld, wanneer de voormalige eigenaar geen periodieke inspecties heeft gedaan. Twintig jaar stilzitten na een onrechtmatige inbezitneming, betekent dus niet dat de voormalige eigenaar zijn grond hoe dan ook kwijt is.
Heeft u vragen over de , neemt u dan contact op met ons team vastgoed
